میزان دستیابی به حداقل های یادگیری در بخش چشم از دیدگاه کارورزان دانشکده پزشکی اصفهان

مقدمه: شواهد و قرائن نشان می دهد برنامه آموزش فعلی با نیازهای پس از دانش آموختگی پزشکان همخوانی نداشته و گاه موجب بروز مشکلاتی برای پزشکان و گیرندگان خدمت گردیده است. هدف از این مطالعه، تعیین میزان دستیابی به حداقل های یادگیری در بخش چشم از دیدگاه کارورزان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است. روش ها: مطالعه توصیفی در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در بهمن 1382 انجام شد. کلیه کارورزان (40 نفر) بخش چشم که حداقل 4 ماه از دوره اینترنی را گذرانده بودند، پرسشنامه ای روا و پایا با 15 گزینه را تکمیل نمودند. داده ها با نرم افزار spss-11 و با آمار توصیفی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج: بیشترین فعالیت و مهارت کارورزان در پایان دوره، معاینه فیزیکی چشم (100 درصد) و درآوردن جسم خارجی (5/92 درصد)، و کمترین فعالیت و مهارت کارورزان تخمین میدان بینایی به روش confrontation (5/12درصد) و انجام تونومتری شیوتز (5/27 درصد) بود. نتیجه گیری: کارورزان نتوانسته اند حداقل های یادگیری مهارت های این بخش را به دست آورند. لازمست حداقل های آموزشی بازنگری، مجدداً تعریف و منطبق بر نیاز فراگیران و جامعه و بر حسب اولویت تنظیم شود و نیز شیوه هایی برای اطمینان از مهارت کافی کارورزان پیش بینی شود.